از آنجا که درمان های دارویی روتین در بیشتر موارد قادر به ترمیم بافت آسیب دیده نیست لذا استفاده از سلول برای درمان این بافت ها خیلی جذاب و کاربردی خواهد بود و بیماری های صعب العلاجی مانند الزایمر، پارکینسون، دیابت و...... که در حال حاضر درمان مشخصی برای آنها وجود ندارد به کمک این سلول ها درمانپذیر خواهند شد.
*دکتر ناصر احمد بیگی
* استادیار دانشگاه علوم پزشکی تهران
* پژوهشکده بیماری های گوارش و کبد
فرضیه استفاده از سلول های بنیادی در درمان آسیب های بافتی از چند دهه قبل مطرح شده و طی سال های گذشته مطالعات زیادی در این رابطه در سرتاسر جهان در مراحل کلینیکی و پیش کلینکی در حال انجام است. از آنجا که درمان های دارویی روتین در بیشتر موارد قادر به ترمیم بافت آسیب دیده نیست لذا استفاده از سلول برای درمان این بافت ها خیلی جذاب و کاربردی خواهد بود و بیماری های صعب العلاجی مانند الزایمر، پارکینسون، دیابت و...... که در حال حاضر درمان مشخصی برای آنها وجود ندارد به کمک این سلول ها درمانپذیر خواهند شد.
سلول های بنیادی بسته به منبعی که این سلول ها از آن جدا می شوند نامگذاری شده اند و هر کدام مزایا و معایبی دارند. یکی از این سلول ها که در حال حاضر بعنوان درمان قطعی بعضی از سرطان های خونی مطرح است سلول بنیادی خونساز است. این سلول را از سه منبع مغز استخوان، خون محیطی و خون بند ناف می توان جدا کرد و پیوند این سلول های به بیماری بدخیم خونی در بیشتر موارد منجر به درمان کامل آنها خواهد شد.
این سلول ها نه تنها قادر به تولید رده های سلول های خونی می شوند بلکه به سایر رده های سلولی از جمله رده هپاتوسیتی نیز تمایز می یابند و این مطالعات در سطح in vivo و هم in vitro نشان داده شده است.
نتایج اولیه این مطالعات و انجام کارآزمایی های بالینی مختلف، پتانسیل درمانی این سلول ها را در درمان بیماری های مختلف کبد از جمله سیروز نشان می دهد ولی هنوز برای رسیدن به یک پرتکل درمانی از این سلول ها راه نسبتا طولانی مانده که باید طی شود و در حال حاضر استفاده از سلول های بنیادی خونساز و همچنین سایر سلول های بنیادی در درمان بیماری های کبدی و بیماری کرون در فاز های مختلف بالینی می باشد و درمان با استفاده از سلول بصورت روتین وجود ندارد.
پایان مطلب/